گزارش اختصاصی | سالگرد شهادت شهید علی‌اصغر رنجبران؛ پاسدار دلاور دفاع مقدس

به گزارش ایثارنیوز، پاسدار شهید علی‌اصغر رنجبران بیست و سوم آبان ۱۳۳۵ در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه در رشته علوم تجربی ادامه داد و در سال‌های اوج نهضت اسلامی، در تظاهرات مردمی علیه رژیم پهلوی حضوری فعال داشت. در جریان درگیری‌های روزهای بیست و یکم و بیست و دوم بهمن ۱۳۵۷ نیز نقشی مؤثر در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا کرد.

پس از پیروزی انقلاب، به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و در نخستین مأموریت خود برای مقابله با گروه‌های ضدانقلاب عازم منطقه کردستان شد. با آغاز جنگ تحمیلی، برای دفاع از مرزهای کشور به جبهه‌های غرب رفت و در مناطق مختلفی چون «بازی‌دراز»، «کوره‌موش»، «دانه‌خشک»، «تنگ حاجیان» و «گیلان‌غرب» در کنار همرزمانش به نبرد با دشمن پرداخت.

در نیمه نخست سال ۱۳۶۰ به تهران بازگشت و فرماندهی گردان چهار سپاه را برعهده گرفت. در این مسئولیت، با هدایت نیروهای خود، ضربات سختی به گروهک‌های ضدانقلاب که درصدد ایجاد آشوب داخلی بودند، وارد کرد. شهید رنجبران در پنجم شهریور همان سال ازدواج کرد و حاصل این ازدواج، یک پسر بود.

اواخر سال ۱۳۶۰ دوباره راهی جبهه‌های جنوب شد تا در عملیات فتح‌المبین به‌عنوان فرمانده گردان، تیپ ۲۵ کربلا را همراهی کند. پس از پایان عملیات، در تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله(ص) به فرماندهی گردان ابوذر منصوب شد. گردان ابوذر به فرماندهی او در سه مرحله از عملیات الی بیت‌المقدس، ضربات سنگینی به دشمن وارد کرد و در همان نبردها، شهید رنجبران به‌شدت مجروح شد.

در ادامه، با تجربه‌ای که از عملیات‌های مختلف اندوخته بود، مسئولیت جانشینی فرماندهی تیپ سه ابوذر را برعهده گرفت. در عملیات والفجر ۴، در کنار نیروهایش در ارتفاعات کانی‌مانگا حضور یافت و سرانجام در سیزدهم آبان ۱۳۶۲ بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر این فرمانده دلاور در بهشت زهرا تهران آرام گرفته است.

شهید علی‌اصغر رنجبران از نخستین نیروهایی بود که پس از انقلاب برای تأمین امنیت کشور وارد میدان شد. حضور او در کردستان برای مقابله با ضدانقلاب، فرماندهی گردان در عملیات‌های جنوب و مسئولیت در تیپ ابوذر، از او چهره‌ای تأثیرگذار در سپاه محمد رسول‌الله(ص) ساخت. او در طول سال‌های دفاع مقدس، علاوه بر فرماندهی، همواره در صف مقدم نبرد حضور داشت و الگوی فرماندهی میدانی برای نیروهایش بود.

در بخشی از وصیت‌نامه این شهید آمده است:
«اگر رفتن من حقیر مورد قبول درگاه باری‌تعالی قرار بگیرد، خودش کلی حرف دارد که قلم این عاصی به درگاه خداوند قادر به نوشتن آن نیست. راه مشخص است، هدف عالی، فقط خون است که تمامی پیام این راه را در بر دارد. همه می‌دانند از مال دنیا چیزی قابل عرض ندارم. فقط یک مقدار کتاب دارم که به صلاح دید خانواده و همسرم یا برای پسرم نگه دارید و یا آن‌ها را به مسجد یا کتابخانه هدیه کنید. یک موتور هم دارم که آن را به سپاه بدهید و پولش را خرج مراسم کنید. مراسم من را هم خیلی مختصر بگیرید و از ضدانقلاب هم نباید هیچ‌کسی در مراسم من شرکت کند.»

شهید رنجبران در این وصیت‌نامه با زبانی آرام و باورمند از عشق به مسیر حق، اخلاص در عمل و پرهیز از تجمل سخن گفته است. او رفتن خود را ادامه راه شهدا دانسته و با اطمینان از درستی مسیر، همه دارایی خود را برای خدمت به اسلام و انقلاب اختصاص داده بود. یاد و راه این پاسدار فداکار که جانش را در راه دفاع از میهن فدای آرمان انقلاب کرد، همچنان زنده و جاودان است.